reizen in lao laos

Hallo allemaal, hier weer een kleine update van mijn belevenissen in Laos. Na Luang Prabang had ik het idee om met het openbaar vervoer een stukje naar t noorden te gaan naar een klein dorpje genaamd Nong Khiaw. Het openbaar vervoer in Laos is zowaar nog veel slechter dan in Thailand, sterker nog, voor de korte afstanden, 5 uur is ook nog kort, bestaan er geen bussen, maar sangthaew. Dit zijn groot uitgevallen auto's waarbij op de achterbak een dak is gelast met aan twee kanten een bank. Hier kun je op zitten, maar je kunt ook een houten stoeltje in het middenpad zetten. Erg leuk wel, want het is tenminste niet zo warm! Nong Khiaw was een leuk dorp en niet zo touristisch. s' avonds liep ik met een israelische jongen een rondje door t dorp en toen bleek er een lokaal feestje te zijn. Hij bleef iets te lang voor het 'huis' staan en toen werden we uitgenodigd! Wat de gelegenheid was weet ik eigenlijk niet maar er was iets met een man en een vrouw en een nicht uit een ander dorp. In ieder geval mochten we op de grond gaan zitten en mochten we iets drinken op voorwaarde dat we het lokale eten zouden proeven. Ik heb alles geproefd en het was echt niet te eten, maar op de een of andere manier kun je geen nee zeggen tegen die mensen. De mannen en vrouwen zaten apart en er was een glas voor de vrouwen en een voor de mannen die de gastheer elke keer weer bijvulde met lao lao en beer lao en aan de volgende persoon gaf, kun je je dat voorstellen op een nederlands feest? Na een paar rondjes gingen ze zingen en dansen en moesten wij voordoen hoe westerse mensen dansen en leerden ze ons hoe hun dansten. T was echt een hele leuke avond en hoe arm de mensen hier ook zijn, ze zijn echt ongelofelijk vriendelijk en gul. De volgende ochtend wilde ik met de 'bus' naar ponsovan. De man van het busstation zei dat er een bus ging rond 10.00 en dat ik kon overstappen in het volgende dorp. Om 11.00 wisten ze nog niet of er wel een bus zou gaan, want er waren niet zoveel mensen, maar om 12.00 ging er nog wat ijsblokken en rijst mee en konden we toch gaan. (Sarah en Gavin uit Eng hadden hetzelfde plan.) Na 2 uur rijden werden we in een gehucht afgezet dat maar 1 straat telde, voor het enige guesthouse. Toen bleek dat de volgende bus om 1.00 s'nachts zou gaan. We moesten daar dus de hele dag wachten. Uiteindelijk kwamen er allemaal mensen kijken die engels wilden leren. Om 9.00 ging de stroom uit en werden we een soort verplicht om allemaal in het enige bed van dat guesthouse te gaan slapen. De eigenaar zette een bord in het midden van de weg zodat de nachtbus zou stoppen en wij gauw in zouden kunnen stappen. Om 1.00 stopte de bus inderdaad en toeterde en reed weer verder, bus vol. De volgende ochtend na t ontbijt, er stond alleen maar noodle soup op t menu, moesten we dus maar weer terug naar Nong Khiaw en daarna naar luang prabang om vanuit daar een andere bus naar Ponsovan te pakken de volgende dag. Ik ben dus in totaal 3 dagen bezig geweest om daar te komen en het gaat om een afstand van nog geen 200 km! Maar t was een leuk avontuur! Uiteindelijk in Ponsavan was de Plain of Jars wat wel interessant was. Ook was het hele landschap vol met kraters van bomaanslagen uit de 2e WO. Er zijn meer dan 2 miljoen ton bommen geworpen door de US waarvan 30 procent niet ontploft is. In de week dat ik er was was er een jongetje van 5 overleden omdat hij een bom had opgeraapt. Alle paden waar je kunt lopen zijn aangegeven met rood witte stenen die aangeven tot waar je veilig kunt lopen. Na Ponsovan ben ik weer naar het zuiden gegaan naar Vang Vieng waar ik mijn visum voor vietnam geregeld heb en een beetje uitgerust heb van al dat gereis. Ben nog wel naar een grot wezen kijken, dat was laat in de middag en heel toevallig kwamen alle vleermuizen rond die tijd naar buiten!
Nu ben ik in Vientane en heb ik morgenochtend om 7.00 afgesproken met Sarah en Gavin om een tuk tuk te nemen naar t busstation. Eerlijk gezegd weet ik nog niet waarheen, de eerste bus die ergens naar t zuiden gaat waarschijnlijk!
Kortom, alles nog steeds goed en genoeg spannende belevenissen. Carnaval is geloof ik ook leuk geweest aan de verhalen te lezen! Ik hou jullie op de hoogte! (helaas weer geen foto's volgende keer hopelijk weer!)